motywacje: litości i współczucia - a po drugie: niepokój przed groźbą samounicestwienia! Niepokój i strach.<br>Początkowo wszystko działo się jak w pogodnej bajce o doktorze Twardowskim i cudach Maryji Panny!<br>Ale już 3 stycznia - kiedy próbowałem odwiedzić mego biednego przyjaciela - adiunkt sam potrudził się do hallu. Przeprosił.<br>Nie patrząc w oczy, zacinając się na trudniejszych zbitkach spółgłosek wyjaśnił, że zamierza na pewien czas odizolować pacjenta od zewnętrznych bodźców, stressów, niepokojów.<br>Prosił, bym zechciał pomóc w tej sprawie, uprzedził najbliższych i najbardziej zainteresowanych. Uprzedziłem, z Materną i Piaskawym włącznie.<br>Kobiety znów zachowały spokój i godność.<br>Obie zresztą zbyt dobrze pamiętały noworoczne popołudnie, by