fioletowe wzgórza Kalabrii. Wiosłowali zapamiętale. W pewnej chwili Kalias zauważył, że głowa Sotiona opadła na piersi i starzec z ławeczki zsunął się na mokre dno łodzi. Nie było czasu na zajęcie się nim - za plecami groziła niebezpieczna bliskość Sycylii.<br>Kalias spojrzał na Polluksa i przeraził się. Sina prawie twarz, usta zaciśnięte kurczowo, dziwnie wydłużony nos i czarne oczodoły przymkniętych oczu.<br>"Wygląda jak maska woskowa - pomyślał Kalias z niepokojem. - Czy na długo starczy mu sił?"<br>Z ramienia Polluksa sączyła się krew. Otworzyła się widać rana odniesiona w bójce z korsarzami. Chłopiec zdwoił wysiłki. Polluks słabł coraz bardziej. Już nie nadążał za ruchami