takiego ot, tam - nienawistnie błysnęła oczami w kierunku miasta - dla takiego... chlewa! <br>Obejrzała się na syna, zapytała, sztucznie uśmiechnięta: <br>- A tobie podoba się żyć w chlewie? <br>Władysław drgnął. <br>- Jak to? Co mama przez to rozumie? <br>Wzruszyła ramionami. <br>- No cóż? Ty już do trzódki przygarnąłeś się... Żoneczka ukochana i cała liczna, zacna familia! Teraz już nie pora być Farysem, teraz pieluszki, garnuszki, racuszki... Trzeba polubić chlewek. <br>Chciał protestować, wstrzymała go dłonią. <br>- Nie, ty się nie gniewaj. Czegóż się gniewać? Ja nie krytykuję. Może i lepiej tak. Na pewno lepiej. Czyż koniecznie wszyscy mają być tacy przeklęci jak ja? Chlewek dobra rzecz, choć