według zasad sztuki są pisane, ale czy moralne i użyteczne".<br> W Krystynie teza o użyteczności społecznej jednostki, jeśli rodzina i najbliższe otoczenie stanowi tę społeczność, jest szczególnie mocno wyeksponowana. Główna bohaterka, starsza panna (licząca dwadzieścia siedem lat) o bardzo przeciętnej urodzie &#150; jak sama siebie określi &#150; jest najstarszą córką zacnej wdowy, dobrą dla matki i siostry. Jest także pełna ofiarności, bezinteresowności i życzliwości dla otoczenia. W pomocy dla innych dostrzega swoje posłannictwo, które daje jej radość i satysfakcję. Charakterologicznie statyczna, ale staje się postacią bardziej skomplikowaną i dramatyczną. Hoffmanowa bowiem stawia swą bohaterkę przed pokusą sięgnięcia po szczęście osobiste. Krystyna