walczyli Polacy...".<br>Bohumil Hrabal napisał te słowa w pierwszych dniach stanu wojennego w Polsce. Podziw miesza się tu z osłupieniem - i w taki właśnie sposób Czesi postrzegają Polskę i Polaków. Gdy osłupienie bierze górę, wyraża się w nim kolejna czeska cecha - sceptycyzm. Polak uczy się na błędach; Czech - by znów zacytować Hrabala - mawia w takich razach: "Trzeba było siedzieć na dupie w domu".<br><br>Łączy się z tym inna cecha - pragmatyzm.<br><br>Czecha interesują takie ideały, które może - on, osobiście - wcielić w życie tu i teraz, na ziemi. Jest więc pewnym paradoksem, że sam nowożytny naród czeski nie jest niczym innym jak spełnionym