jednak do czynienia z regułą ustrojową. Miejscem wspólnych decyzji plemiennego króla i ludu był wiec. Słowa Helmolda oznaczają, że wyrocznia w znacznym stopniu kształtowała decyzje wiecu. <br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Wyobrażenia o Merowingach lub Karolingach narzucających austrazyjskim Frankom, Alemanom lub Turyngom rzymski system podatkowy można spokojnie włożyć między bajki. Plemiona barbarzyńskie miały jednak własne zaczątki skarbowości, do których państwo mogło nawiązać i odpowiednio je rozbudować. W ten sposób powaga tradycji legitymizowała publiczne ciężary nakładane przez monarchię. W tradycyjnym społeczeństwie taka legitymizacja miała pierwszorzędne znaczenie.<br>Rozszerzając swoje prerogatywy wielkiego sąsiada, władza królewska przyswoiła sobie w różnych krajach barbarzyńskiej Europy zwierzchność nad najbardziej atrakcyjnymi pastwiskami leśnymi, co