bezinteresowni. W innym przypadku świat przestałby istnieć albo nastąpiłaby jedna wielka anarchia! Nie można mierzyć wszystkich ludzi jedną miarką, pakować ich do jednego wora. Jak ja nie lubię fałszu, tej wstrętnej obłudy, ludzi o dwóch czy nawet setkach twarzy. <br>Taki mam ostatnio nastrój, od tygodni wysłuchując samych narzekań. Najgorsze, że zaczyna mi się to udzielać. Jestem w rozsypce, całkiem wypalona. Muszę czym prędzej uwolnić się od tego. Zaczęłam nawet ganić siebie samą za uśmiech. Jak mogę się uśmiechać, jak mogę być szczęśliwą, gdy wokół tyle okrucieństw? - aż do takiego stanu doszłam. Basta! Będę żyć szczęśliwie jak dotąd. Koniec z opłakiwaniem cudzych