sam, nie będę się wstydził uciekać, gdybym zaś był z panem, wstydzilibyśmy się obaj. Ja mam potężne nogi. Gdybym miał taką głowę, byłbym Sokratesem.<br>Adaś musiał jednakże przez długie godziny przekonywać zatroskanego profesora, zanim zacny człowiek zgodził się na tę wyprawę &lt;page nr=135&gt;.<br> Raz się zgodziwszy, natychmiast odwoływał pozwolenie i trzeba było zaczynać na nowo.<br>- Idź! - zawołał wreszcie profesor. - Ale jeśli tu przyniosą twego trupa, wtedy będę dla ciebie bez litości.<br>- Zgoda! - zaśmiał się Adaś.<br>O zmierzchu żegnano Adasia przed gankiem z wielkim krzykiem i żałosnym rwetesem. Matematyk i pani Gąsowska przekonani byli, że chłopiec naprawdę ich opuszcza, lecz że może powróci. Panna