1956 r. mocno podgrzały atmosferę w Zakopanem. Październik był, jak to w górach, ciepły i słoneczny, Michał, już w całkiem niezłej formie, szedł z psem w dół Krupówek, gdy nagle koło "Poraja" zatrzymał go Wojtek Niedziałek. Wysoki, chudy wieczny student, od kilku lat był w Zakopanem przedmiotem kpinek, a jednocześnie zaczynem wielu zwariowanych najczęściej inicjatyw. Wszyscy twierdzili, że Wojtek pisze magisterium, a potem - doktorat z socjologii turystyki, co daje mu asumpt do zaczepiania przyjezdnych pań i panów i prowadzenia z nimi nie kończących się rozmów, z których w końcu uciekali z krzykiem dobrze po północy, nieraz przestawszy z Wojtkiem kilka godzin