pieśni. Nikt człowieka nie śpiewa, nikt do końca nie &lt;page nr=186&gt; słyszy, nikt nie oczekuje. Zwyczajna śpiewana pieśń nie zna swej tragedii, człowiek natomiast jest pieśnią, która swą tragedię zna. Dlatego człowiek od siebie ucieka w świat rzeczy i wyobraża sobie, że sam jest czymś do nich podobnym. A przecież podstawowym jego zadaniem jest: stawać się sobą.<br>Taką, generalnie mówiąc, podstawową sytuację ontologiczną człowieka ma oddawać słowo "egzystencja".<br>Analogia między sposobem bytowania człowieka a sposobem bytowania dzieła muzycznego jest oczywiście tylko analogią i nie może być brana dosłownie. Porównanie jest jednak o tyle przydatne, że wskazuje, dlaczego w egzystencjalizmie nagle nowego znaczenia nabierają