gnom? - bąknął któryś. - Skąd wam wiedzieć, jak ów kot wyglądał?<br>Percival Schuttenbach wysmarkał się, wytarł palce w nogawkę.<br>- A bo on tam, o, na wozie siedzi. Za waszymi plecyma.<br>Wieśniacy odwrócili się jak na komendę, zamruczeli, patrząc na siedzącego na tobołkach kota. Ten zaś, za nic sobie mając powszechne zainteresowanie, zadarł do pionu tylną nogę i skupił się na wylizywaniu sobie zadka.<br>- Ot i pokazało się - powiedział wśród zupełnej ciszy Zoltan Chivay - że wasz niezbity dowód kocurowi pod chwost, pobożny mężu. Jaki drugi dowód będzie? Może kocica? Dobrze by było, spikniemy parkę, rozmnożymy, żaden gryzoń do spichlerza na pół strzelenia z