kilku mężczyzn w mundurach z naszywkami ONZ, jednym z nich był Jasio. Uśmiechnięty i tak bardzo podobny do matki. To podobieństwo chwyciło go za gardło. Obok Jasia stała drobna dziewczyna, krótko ostrzyżona. Pomyślał, że kogoś mu przypomina.<br>- To ja - powiedziała Szafrańska. <br>I nagle wszystko sobie skojarzył. To była dziewczyna z zadartym noskiem, przewodniczka z kanałów. Zapamiętał ją na całe życie, ale oczywiście nie rozpoznał w Hance. Wyglądała teraz zupełnie inaczej. <br>- Zmieniłam się, co? - spytała smutno. <br>Nie odpowiedział, przed oczyma pojawiły się tamte sceny z dnia przeprawy kanałami do Śródmieścia. Niemal słyszał głosy przerażonych ludzi, których oficerowie pilnujący ewakuacji odpędzali od włazu