bloków mieszkaniowych. We wczesnych latach 60. dawano do wyboru projektantom (i inwestorom) 5, 7 lub 11 kondygnacji, gdyż takie domy uznano za najbardziej ekonomiczne. W rezultacie w wielu wypalonych średniowiecznych centrach ziem zachodnich i północnych pojawiły się &lt;orig&gt;stypizowane&lt;/&gt; bloki mieszkaniowe. Nie ominęły także historycznego Gdańska, w którym - poza Głównym Miastem zadekretowanym do odbudowy w formach historycznych - w pozostałych średniowiecznych częściach zespołu przyjęto zabudowę "współczesną", odpowiadającą trendowi czasu. Na tej fali pojawiły się mieszkalne "&lt;orig&gt;punktowce&lt;/&gt;" na &lt;name type="place"&gt;Starym Przedmieściu&lt;/&gt;.<br>W pierwszych latach powojennych, poza przytoczonym przykładem Szczecina , w sposób zdecydowany nie ważono się jeszcze na projektowanie architektury pozbawionej neohistorycznych cech. Zasadnicza przyczyna wynikała