go spotkać zawód. Za piętnaście druga, kiedy stawił się w progach biblioteki (budynek odziedziczony przez nią po dawnym posterunku MO miał kraty w oknach i wyglądał bardzo posępnie), sala była jeszcze zupełnie pusta. Miłe panie bibliotekarki - jedna <page nr=137> ruda jak kasztan, druga siwa, które właśnie skończyły ustawiać krzesła w kilku rzędach, zademonstrowały mu piękny plakat wiszący na drzwiach (identyczny zauważył już na dole, przy wejściu od ulicy), zachęcający do przybycia na spektakl ("Wstęp wolny"; to go nieco zmartwiło). Jednakże mimo swej urody i atrakcyjności plakat zadania nie spełnił. O godzinie za pięć druga na sali znalazły się tylko dwie osoby: babcia Jedwabińska