po co lepszych domach i nagrywała, co ludzie myślą o naszym księdzu. <br>"Napatrz się do syta, to twoja ostatnia obecność". Mija Hans okrężnym spojrzeniem folklor naczyń miedzianych, odświętność form na baby wielkanocne. Ledwie zauważy zwieńczenia szaf ukoronowane słoikami konfitur. Zatrzyma się na krzyżu hebanowym, nie wiedząc, że Gerta widzi jego zadumę. <br>- Tak, tak... Herr Professor... To, jak mówią... początek końca. Odchodzą ostatni, odchodzą ci, co przeżywali losy tej ziemi... co pod zaciśniętymi zębami dochowali jej wierności... Ci, co wierzyli, że będą, że wróci nasza mowa kaszubska, że nigdy nasz ród nie pójdzie na zgubę! Że rozepchniemy, obalimy parkany rezerwatu, w którym