zaborczości.<br>&lt;page nr=176&gt; Poddał się cały przygnębieniu i jakiejś drętwej słabości wszystkich członków ciążących niezmiernie. Że jednak ziąb przejmował coraz dotkliwszy - zebrał ostatek sił i począł przechadzać się skrajem izby, wzdłuż ściany tam i z powrotem.<br>Bezmyślnie przysłuchiwał się gwarzącym rekrutom.<br>- Mnie tam to ich wojsko nie straszne! - przechwalał się któryś tonem zadzierzystego junactwa. - Choć to i dziesięć lat... a zawsze, co mondur, to nie kamizela!<br>- Głupiś!... Nie twój on będzie, ten mondur! A twojego tyle ino, co twardą pięścią pan kapral na gębę ci wyliczy!...<br>- To mi nie dziwne!... Ekonomska pięść nie leksza, którą znam dobrze...<br>- Wszystkie ony jednakie, wiadomo...<br>- Juści! - ozwał