lekkimi obiektami wiejskimi o formie &lt;orig&gt;neoregionalnej&lt;/&gt;. Stanowiłyby one jakże potrzebną przeciwwagę dla dzisiejszego, ciężkiego i nieekonomicznego budownictwa, oferując rozwiązania prefabrykowane, elastyczne, rozwojowe, godne naszych czasów. Wydaje się więc, że czeka nas jeszcze długa i trudna droga do pełnego opracowania wsi w duchu regionalnym.<br> Wielkim zadaniem jest również powstrzymywanie destrukcji i zagłady wiejskiej substancji zabytkowej w szerokim tego słowa znaczeniu. Przyspieszona erozja kulturowego oblicza naszej wsi wynika bowiem z przybywania tego co szpetne, a ubywania tego co piękne. Zachęty mogą być w tej dziedzinie tyleż socjologiczne co ekonomiczne. Pierwsze to wzorce idące z miasta, zawsze podchwytywane przez wieś, możliwe też do transmisji