przez cały dzień w &lt;name type="place"&gt;Kijowie&lt;/&gt; padał śnieg. Pokrył ulice i miasteczka namiotowe, ale demonstranci ani drgnęli. Rano wychodzili zmarznięci z namiotów, drżącymi rękami brali plastikowe kubki z gorącą herbatą i szli na plac &lt;name type="place"&gt;Niepodległości&lt;/&gt;. Kilkaset metrów dalej, w parku przy stadionie &lt;name type="place"&gt;Dynama&lt;/&gt; swoje namioty rozbili zwolennicy &lt;name type="person"&gt;Wiktora Janukowycza&lt;/&gt;. Z &lt;name type="place"&gt;Donbasu&lt;/&gt; - zagłębia węglowego na wschodzie &lt;name type="place"&gt;Ukrainy&lt;/&gt;, gdzie &lt;name type="person"&gt;Janukowycz&lt;/&gt; był zawsze popularny, przyjechało 30 autobusów wypełnionych górnikami.<br>- Przyjedzie nas jeszcze więcej - zapewnia mnie &lt;name type="person"&gt;Ihor Jankowski&lt;/&gt;, górnik z dwudziestoletnim stażem i działacz związkowy. - Już teraz jadą pociągami, lecą samolotami. I niech mi pan wierzy, że zwyciężymy, bo to my jesteśmy &lt;name type="place"&gt;Ukrainą&lt;/&gt;. My to węgiel