liliowce były umiarkowanie zróżnicowane, jeśli chodzi o przystosowania ekologiczne i dlatego ich gatunki są trudne do rozpoznania. Najbardziej różnorodna jest budowa pokrywy kielicha, która składa się z licznych drobnych płytek i często jest wyciągnięta w długą rurę odbytową. Bywała rozrośnięta do tego stopnia, że całe ramiona mieściły się w jej zagłębieniach. Zdarzają się też w paleozoiku nader dziwne przystosowania: są np. liliowce, których kielich był ukryty wewnątrz spirali zwiniętej łodygi.<br>Na przełomie permu i triasu miejsce liliowców o stosunkowo sztywnej łodydze <br>i mało ruchliwych ramionach zajęły formy z mięśniowymi połączeniami członów ramion i okółkowych wyrostków łodygi (cirri). Wkrótce do pewnego stopnia