hakami o burtę żaglowca. Z okrzykiem zwycięstwa wpadli na pokład. Wywiązała się walka wręcz. Oparty plecami o główny maszt, bronił się Milon. Twarz miał zupełnie siną, oczy rozbiegane i podpuchnięte ze snu. Widocznie przed chwilą wyskoczył ze swej kajuty.<br>- Nie zabijajcie! - krzyknął Polluks. - Żywcem brać!<br>Jeden z atakujących chwycił linę żaglowca i oplótł nią Milona przywiązując go do masztu. Drugi podbiegł z tyłu i wytrącił mu miecz. Walka skończyła się. Kilku korsarzy rozbrojonych stało przy dziobie okrętu, ponuro spuściwszy głowy. Polluks zbiegł po schodach pod pokład do niskiej, dławiącej wyziewami ludzkiego potu i odchodów izby, gdzie przykuci do ław siedzieli przy