przykucniętego niedźwiedzia.<br>Burza była wciąż bliżej i bliżej. Już nad moją głową czarne chmury pękały od zygzaków błyskawic, a grzmot piorunów niemal ogłuszał. Dwukrotnie zerwał się silny podmuch wiatru i rozkołysał drzewa, wypełniając bór głośnym szumem liści. Wtedy to przyspieszyłem kroku i szedłem śmielej, wiedząc, że szelest wywołany moimi krokami zagłuszają odgłosy wiatru i burzy.<br>Ale po chwili znowu wiatr ucichł, tylko gromy grzechotały nad Polaną. Nagle niebieska błyskawica rozdarła niebo i zobaczyłem przed sobą niewielką polankę. Jeszcze jedna błyskawica i dojrzałem postać ludzką...<br>Kilkoma susami, kryjąc się za pniami drzew, dopadłem skraju polanki.<br>Tajemnicza osoba poprawiła na sobie płaszcz i