Chciałem się w nich schronić przed deszczem. Raptem zrobiło się ciemno, zerwał się okropny wiatr i lunął deszcz. Wlazłem w ruiny szukając jakiejś resztki dachu, ale z powodu mroku nie zauważyłem dołu pod nogami: I wpadłem. ' A wyleźć już nie potrafiłem. Wołałem o pomoc, lecz chyba to przeklęte krakanie wron zagłuszało moje okrzyki.<br>- Drą się wniebogłosy - przytaknęła Zenobia.<br>Wróciłem do ruin i jeszcze raz zajrzałem do piwnicy. Stwierdziłem, że gdybym to ja wpadł do tego dołu, wydostałbym się z niego bez niczyjej pomocy. Pan Kuryłło był jednak starszy ode mnie. Ale przecież wyglądał na mężczyznę w pełni sił, odbywał długie spacery