siebie drobne, wysuszone na słońcu, ale za to bardzo słodkie poziomki. Nanizywał je starannie na trawkę, potem na klęczkach zbliżył się do Paćki i położył przed nią krąg czerwonych korali.<br>- No, pytajcie, jeśli chcecie pytać - rzekł Łapa - bo jak słońce dojdzie nad dom Skiersia, to przestanę mówić. Milczeli. Bocian elegancko zagniótł piętą munsztuk papierosa i jął szukać lusterka. Potem zagłębił się w pełnej szacunku kontemplacji własnej urody. Kajaki czekał, aż Paćka uniesie głowę i spojrzy wreszcie na niego. Ale dziewczyna, schylona nad ziemią, przebierała cienkimi palcami ofiarowane jej poziomkowe korale. Kajakiemu zwilgotniały jakoś oczy, więc żeby wyzbyć się niespodziewanej słabości, zaczął