U-Cangu uzyskiwano około dwóch ton z hektara. W dolinach Amdo i Khamu wyniki były znacznie wyższe. Przewyższają one wyniki uzyskiwane w podobnych warunkach w Rosji (1,7t/haa) czy Kandzie (1,8t/ha).<br>Konieczność żywienia rosnącej liczby chińskich żołnierzy, pracowników cywilnych i osadników oraz eksport płodów rolnych doprowadziły do zagospodarowywania stromych zboczy i mało wydajnych gruntów, coraz intensywniejszej uprawy pszenicy (które Chińczycy wolą od jęczmienia), a także stosowania nasion krzyżowanych, pestycydów i nawozów sztucznych. Nowe odmiany pszenicy systematycznie chorują - w 1979 roku zniszczeniu uległy całe plony. Przed napływem milionów chińskich osadników Tybetańczycy nigdy nie musieli zwiększać produkcji do tego stopnia