możliwości w ogóle nie było, lecz są one zbyt nikłe i sporadyczne. Odnosi się to na przykład do czasopiśmiennictwa pedagogicznego. Lokalne niskonakładowe i nieregularnie wydawane periodyki pedagogiczne nie docierają do pozostałych ośrodków, a tym samym nie odgrywają większej roli jako narzędzie naukowej informacji nawet w kraju, nie mówiąc już o zagranicy. Z pewnością jedno ogólnopolskie czasopismo pedagogiczne udostępniające swe łamy wszystkim ośrodkom i prowadzące stałą informację o stanie badań pedagogicznych w Polsce znacznie poprawiłoby sytuację. Niestety, inicjatywy oddolne wykazują tendencje izolacjonistyczne. Na przykład jedyne dotąd pismo rzeczywiście ogólnopolskie - "Kwartalnik Pedagogiczny" - przeistoczyło się ostatnio w organ ośrodka warszawskiego.<br>Każda integracja wymaga uruchomienia