chwili uprzejmości towarzyszyły subtelne napomknienia przemycane mimochodem, a tyczące się "tej tam, panie dobrodzieju, &lt;hi rend="spaced"&gt;sprawy&lt;/&gt;..." - jak wyrażał się komisarz czyniąc przy tym odpowiednio wymowne gesty oraz wiadome mrugania lewym okiem.<br>Wreszcie z wesołym turkotem bryczka pana Słotwińskiego potoczyła się przez wieś drogą wiodącą ku Kaliszowi: od chałup, z podwórek i zagród, biegły za nią oczy ludzkie, zatroskane i niepewne... Jaki taki zbiegał ku drodze, przystawał i długim, wytężonym patrzeniem odprowadzał tuman kurzu wlokący się za wehikułem. - Wzdychaniom a domysłom frasobliwym nie było końca...<br>Przycichło we wsi po tym odjeździe.<br>Rzeczy codzienne szły dalej zwykłym, przyrodzonym trybem. Po staremu chodzili ludzie na