jego przyczyn. Wierzyła, że jeśli będzie wsłuchiwać się w to, co mówi Helena, obserwować wyraz jej twarzy, odgadywać ukryte znaczenia, pozostające czasem w sprzeczności z zewnętrzną warstwą, zrozumie w końcu, o co chodzi na świecie. Zrozumienie mowy Heleny wydawało jej się kluczem do zrozumienia świata, w którym nieustająco czuła się zagubiona. <br><br><br>Tego dnia Joanna znowu szukała liszek, gdy przechodzący obok chłopiec z sąsiedztwa rzucił w jej stronę: <br><br>- Głupia Aśka!<br>Joanna chciała udać, że tego nie słyszy, ale zdradził ją rumieniec, szybko wypływający na twarz. Dobrze, że w pobliżu nikogo nie było. Chłopak przystanął i uśmiechał się drwiąco, a Joanna schyliła się