podniesie rękę do góry: "No, panowie, kasa odpisana" - a wtedy wszyscy dźwigną się ociężale, otrząsną się z popiołu i okruszyn i leniwie rozejdą się po całej kawiarni.<br>Rozdział jedenasty Wielkie nieszczęścia mają w sobie pewien patos, ludzie je widzą i współczują, natomiast drobne, codzienne niepowodzenia osaczają człowieka jak sfora małych, zajadłych piesków, przed którymi trzeba się opędzać wzbudzającymi śmiech rzutami nóg i rąk. Roman opędzał się tak już od paru dni. Wokoło niego wytworzył się zaklęty krąg - przychodząc do interesu wnosił z sobą coś drażliwego - ciągnęło się to za nim jak falbany długiej sukni, po których deptał każdy, kto za nim