stała się łatwiejsza - jej ruchy z odpowiednim wyprzedzeniem informują nas o nadchodzących zakrętach. Kolejna serpentyna, światła Sarajewa są coraz wyżej, z bliska widać, że Bośniacy próbowali jednak zrobić jakieś osłony - wzdłuż drogi ułożono wraki samochodów, płotki, zwalone drzewa. Mijają minuty, trudno powiedzieć ile. Potem dowiemy się, że zjazd całego konwoju zajął niecałe pół godziny. Dwa, może dwa i pół kilometra. Nagle jadący przed nami zatrzymują się. Jeszcze nie bardzo wiemy, czy to naprawdę koniec, do momentu, kiedy za szybą pojawia się uśmiechnięta twarz Janki. Gwałtownie opada napięcie, całujemy się przez otwarte okno, potem już razem liczymy przyjeżdżające samochody. A więc są