Ryszard, pani Tatiano! Nie spodziewałem się, żeby król mógł być tak wulgarnie brutalnym.<br><br>&lt;page nr=66&gt;<br><br> Król chce się rzucić i robi krok naprzód. Mordercy wstrzymują go ostrzami sztyletów<br>Gdyby nie ci panowie, leżałbym pewnie rozcięty na dwoje tym koncerzem.<br> Wskazuje na miecz Króla<br> ZABAWNISIA<br> do Florestana<br>Czy nie dosyć już, panie Florestanie, zajmować się tą kukłą? To nie jest rzeczywisty człowiek...<br> KRÓL<br> z furią, przerywa jej<br>Jestem rzeczywistszym niż wszystkie wasze postacie, które muszę tu od pięciu lat oglądać. Jestem jak beczka pikrytu. Proch nie zostanie z tych więzień, gdy raczę nareszcie wybuchnąć.<br> Florestan słucha go z uprzejmym uśmiechem<br> ZABAWNISIA<br> nie zwracając żadnej uwagi