POLAKÓW<br>III Rodacy, spokojnie... co o nas pomyślą.<br>III Matko, prowadź! My za tobą!<br>III Na bój!<br>IV Na tę mękę!<br>Z tłumu wysuwa się ułomna figurka SŁOWACKIEGO.<br>Poeta podchodzi do KSIENI MIECZYSŁAWSKIEJ, przyklęka, całuje "rąbek szaty" i odchodzi.<br>HRABINA ORDURANI do swego tłumacza Qui est cet<br>homme?<br>POLAK WĄSATY zakłopotany C'est... c'est un poete un<br>peu... excentrique...<br>Akord poloneza przeszyty wyciem KSIENI MIECZYSŁAWSKIEJ, którą unoszą wzburzeni<br>ziomkowie. Światła,<br>wpierw chaotyczne i gorące, bledną i wygasają.<br>SCENA PIĄTA<br>Florenckie szare popołudnie w Palazzo Vecchio. SŁOWACKI cicerone ROZWÓDEK.<br>Wszystkie wyższe od niego<br>o głowę, szczebiocą.<br>III ROZWÓDKA Brrr! Zapusty!<br>III ROZWÓDKA Brr