i nie potrafili przedstawić niczego na swoje usprawiedliwienie. No trudno -dorośli i tak nie zrozumieliby młodych detektywów. Dla nich to zapewne zabawa! Sprób9waliby sami posiedzieć godzinę na zamku wśród ciemności i potępieńczych jęków!<br>Zagłębiony w myślach Paragon zatrzymał się nad brzegiem. Pod trampkami zaszeleścił sypki piasek. Woda stała spokojnie jak zakrzepła. Tylko daleko, na środku jeziora, srebrzyła się drobnymi zmarszczkami. Przy brzegu była tak przejrzysta, że chłopiec widział dokładnie ławicę małych rybek podpływających pod sitowie. Spoza sitowia wypłynęła para perkozów. Jeden z ptaków, ujrzawszy chłopca, poszedł jak kamień pod wodę. Wynurzył się daleko i, nie zważając już na nic, kołysał się