instytucji. Wiele zarzutów jest niewątpliwie słusznych, bo jak każda ludzka działalność posiada i Kościół swoje usterki. Kompromisowość rzeczywiście nie należy wśród nich do błędów najrzadszych. Lecz często się zapomina, że Kościół skłania się do kompromisów tylko w swojej ziemskiej sferze działania. Natomiast zawsze był i jest całkowicie bezkompromisowy wobec wszelkich zakusów na swój charakter sakralny. Łobuzami mogą być papież i wikary z zapadłej wioski, lecz to w niczym nie narusza Kościoła, w którym żyje i z którego promienieje mistyczne ciało Chrystusa. Ten drugi, wieczny, nadprzyrodzony Kościół żąda od swoich synów wiary pełnej i bez zastrzeżeń. Sakralny charakter Kościoła nie uznaje katolicyzmu