się wówczas ze swojej klauzury w domu ciotki Karoliny w dorosłość i pierwszego mężczyznę, który okazał jej zainteresowanie wyposażyła we wszystkie zalety, chyba wszystkich książkowych bohaterów i zaraz w dowód uznania dla nadzwyczajnego człowieka, podarowała mu siebie. Wieczne odpoczywanie dla tamtej naiwnej i bezkrytycznej, ufnej jak młody pies. Bognie czasami żal siebie minionej, siebie z tamtego czasu. Ale nie czuje z nią więzi.<br>Na więcej miłości nie starczyło. Mąż nigdy nie był jej księciem. Żadnego oczarowania, nic z tęczowej chmury przesłaniającej rzeczywistość. Pragnęła własnego domu, spokoju, poczucia bezpieczeństwa.<br>On także był bardzo samotny. I tak pozostało. Jednak ich dwie różne alienacje nie