konstrukcji wojskowych przyrządów optycznych było zastosowanie lunety Keplera zamiast stosowanej od wielu lat lunety Galileusza. Pozwoliło to na umieszczenie w układzie optycznym lunety płytki z odpowiednio naniesioną skalą, za pomocą której w przyrządach obserwacyjnych można było dokonywać również pomiarów odległości, a za pomocą przyrządów celowniczych dokładnie celować.<br>Mimo tej oczywistej zalety luneta Keplera miała zasadniczą wadę, tworzyła odwrócony obraz obserwowanego przedmiotu. Aby uniknąć tej niedogodności, zachodziła konieczność wprowadzenia w układ optyczny lunety dodatkowych odwracających elementów optycznych. W wyniku tego następowało ponowne odwrócenie obrazu do stanu umożliwiającego normalną obserwację przedmiotu. Kolejną niedogodnością omawianej lunety był wzrost jej długości, a w konsekwencji i