otoczona rytuałem magicznych gestów, zaklęć i obrządków. Od zapachu śmierci jeży się sierść na karku zwierzętom, a ludzkość przygłusza trwogę biciem w tam-tamy, dźwiękiem organów i pieniem pieśni żałobnych. Płaczki jak do niedawna jeszcze na Białorusi "hołosiać" nad świeżą trumną. Obrządki te nadają śmierci charakter jednorazowego wypadku, wygląd zjawiska zamącającego prawidłowość, czynią ze śmierci wydarzenie to-właśnie, niby-niepowtarzalne. O ile sobie przypominam z naukowej lektury, pierwotnym plemionom obce jest poczucie konieczności śmierci - śmierć, jeżeli nie nastąpiła wskutek pożarcia przez dzikie zwierzęta, albo na wojnie, przypisują działaniu złych czarów. Świadczy to może również o odświętnym, że się tak wyrażę, stosunku