można. Była prosta i swoja, prawdziwie wsiowa, nie do wiary, że wcale nie ze wsi, że - nauczycielka. Po francusku umiała i po rosyjsku. W młodości dzieci podobno uczyła u jakiegoś księcia, aż się wydał ten zamach studencki, po którym został straszny wyrok i Sybir dla niej w drodze łaski - bo zamach był na cara.<br>Gdy wychodził od Babci w czystej koszuli, miał wrażenie jakiegoś ciepła, jakiejś czystości - przecież nie od koszuli... Po pewnym czasie zjawił się u niego towarzysz z upraną<br>koszulą, pożyczonej jednak przyjąć nie chciał. Próżno mu Szczęsny tłumaczył, że nie jest w potrzebie, że ma pracę. - Babcia powiedziała