widziałam. <br>- Nie mam siły tego rozplątać - przyznałam zbolałym głosem.<br>Obiecał, że poradzi sobie. Kazał mi się nie martwić.<br>Potem powiedział, że w piątej jakiś jego znajomy będzie jechał do Warszawy i mogę się z nim zabrać. Ucieszyłam się. W pociągu oszalałbym z bólu.<br>Ale była dopiero środa. Pomyślałam, że Jadwiga zamartwia się tam o mnie. <br>- Czy mogę skorzystać z telefonu? - poprosiłam. - Zapłacę.<br>- Nie musisz płacić, tylko nie rozmawiaj za długo.<br>Ale transport miałam mieć za tydzień bo jechali gdzieś do Austrii i ktoś miał mnie potem odwieźć.<br>Zadzwoniłam do domu. Jadwigę zastałam od razu. Wiedziałam, że będzie. Miała egzamin z technologii, siedziała