Jest Pani teraz bardzo nieszczęśliwa. Bo w Pani<br>Był kiedyś ogród pełen plecionych altanek.<br>Między którymi - na jednej nodze - przeskakiwał młody poranek,<br>A ten poranek - to były śniadania u Pani.<br><br>Jest teraz Pani bardzo nieszczęśliwa. Bo z Panią<br>Przez wysypiska frunęły wielkie jak słońca kapelusze<br>I woalki, te woalki w zamieci czarnych muszek,<br>Które tak delikatnie - tak smutno ocieniały Panią.<br><br>Jest Pani teraz bardzo nieszczęśliwa. To Pani<br>Zabiła pilnikiem do paznokci wiernego psa - olbrzyma,<br>A on w zesztywniałych - tych w niebo - łapach trzyma<br>Zwierciadło z wizerunkiem subtelnej twarzy Pani.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;OGRÓJEC&lt;/&gt;<br>Wszedł Pan w Ogrójec, kiedy to pospali<br>Się jego żołnierze:<br>Szymon