jedna. Biegnę susami po śliskim plastiku ku rufie. Jak pępowinę ciągnę zwoje liny asekuracyjnej. Grzmot nadlatującej fali każe złapać się czegokolwiek. Najbliżej jest uchwyt na nadbudówce, trzymając się go czekam, aż przeleje się przez nas bezmiar wody. Z pękającymi od naporu rękami czuję, jak "Nord" okręca się wokół osi. Woda zamyka się nade mną... Jednak więc wywróciło nas - czuję raczej, niż myślę.<br> Gdy "Nord" wstaje, odplątuję pogmatwaną pępowinę i schodzę do kokpitu. Odsuwam luk i pierwsze, co rzuca mi się w oczy - dostrzegam Myszołowa siedzącego w pojemniku z piaskiem...<br> Konsternacja i rozładowanie napięcia. Jaka tam wywrotka! Po prostu położyło nas porządnie i