zobaczymy.<br>Namacał kontakt elektryczny, przekręcił go, po czym ostrożnie zaczął zstępować schodkami w dół. Po chwili garderobiany usłyszał stłumiony głos: - Ty idź do swojej roboty i zamknij drzwi!<br>Zbliżała się godzina dziesiąta, ruch kolacyjny dosięgał punktu kulminacyjnego. Nie było już miejsca, gdzie by można wstawić blaszany stolik, odsunięcie jednego krzesła zamykało dostęp do rewiru - ścieżki i przesmyki były tak wąskie, że kelnerzy i pikole zmuszeni byli prosić gości o posunięcie krzesła lub wspinać się na palcach nóg i przeciskać się bokiem, a to udawało się tylko pikolom i szczupłym kelnerom. Nad zbitym rojowiskiem głów unosił się gęsty opar - nie wiadomo, co