z sobą przyciszony, zawzięty spór, bije laską o chodnik, okrutnymi słowami przeklina grzechy swego żywota.<br>Nie mam czasu na oglądanie żałosnego spektaklu.<br>Przyśpieszam kroku, wchodzę na Rynek, skręcam w prawo, przystaję na rogu ulicy Jana.<br>Czekam nie dłużej niż minutę.<br>Oto ze Sławkowskiej - w znanym mi już stroju, uczesaniu i zamyśleniu - wychodzi Piękna.<br>Dostrzega mnie dopiero wtedy, kiedy zastępuję jej drogę. Dostrzega, ale nie bardzo poznaje.<br>Muszę dopiero przypomnieć swoje nazwisko, wielol etnią "przyjaźń" z Frankiem i niedawną u nich wizytę.<br>Dopiero wtedy zostaję obdarowany przyjaznym uśmiechem i powitalnym słowem.<br>A dalej? - Pani tutaj? - dziwię się. - O takiej porze? Dokąd to