ze swym projektem poezji zrozumiałej wydaje się na pozór staroświeckim obrońcą tradycji, ale tak naprawdę poprzez swą konsekwentną postawę jest - paradoksalnie - na wskroś nowoczesny.<br><br>Co prawda w tomiku "To" udało się w pełni i z zadziwiającą dyscypliną zrealizować Miłoszowi ideał "formy bardziej pojemnej", ale dyscyplina ta wydaje się miejscami aż zanadto konsekwentna. Zdaje się, że jeszcze jeden krok i rzeczywiście trudno już będzie określić, gdzie kończy się i czym jest dzisiaj poezja. Laicy mogą ironizować, że Miłoszowy wiersz z tomu "To" jest jeszcze wierszem już tylko wskutek specyficznego graficznego zapisu, charakterystycznego dla formuły literackiej tradycyjnie przypisanej liryce. Miłosz rzeczywiście ogranicza zwyczajowy