powiedziała do mnie ani słowa, nie podała mi nawet ręki na przywitanie. Przeszyła mnie tylko błyskawicznie złym, gniewnym wzrokiem, po czym utonęła na powrót w swej apatycznej obojętności. Nie wiedziała prawdopodobnie do kogo i po co dała się przyprowadzić, takie przynajmniej robiła wrażenie. Patrząc na obie kobiety, uzmysłowiłem sobie, że zanadto opanowała mnie myśl o mojej matce i o mojej siostrze, abym był zdolny do odprawienia egzorcyzmów, choćby tak letnich i zrutynizowanych, do jakich ostatnio przywykłem. Przebiegły mi ciarki po skórze, drżały mi ręce.<br> Przemogłem się jednak. Odmawiałem nad klęczącą litanie, przeplatałem je zaklęciami pod adresem Złego, nie będąc wcale pewnym