lat 20., gdy ta część miasta nadawała ton sztuce Republiki Weimarskiej.<br>Dlatego co sześć tygodni w drugiej połowie lat 90. organizowano w sobotnie popołudnia lekko dekadenckie zbiorowe otwarcia wystaw, tzw.&lt;name type="tit"&gt; Galerienrundgang&lt;/&gt;, które - prócz krytyków sztuki, studentów i artystów - przyciągały turystów. To było miejsce, gdzie wypadało pokazać się i bywać.<br>Potem zaniechano tego rytuału, by nie popaść w karykaturę. Dla snobistycznych turystów, którzy chcą się dowartościować, zostawiono jedyną atrakcję - centrum sztuki &lt;name type="place"&gt;"Tacheles"&lt;/&gt;. Nazwa w jidysz oznacza: mówię wprost.<br>- Profesjonalizmu się nie osiąga, gdy tkwi się po uszy w artystycznym podziemiu - uważa &lt;name type="person"&gt;Nicole Hacert&lt;/&gt; z &lt;name type="place"&gt;Contemporary Fine Arts&lt;/&gt;, galerii, która najbardziej zbuntowany okres