spacerują po kwiecistej łące nieba, a trąby Sądu Ostatecznego nie wskrzeszają zmarłych. Nie przypuszczam, aby umysł ludzki mógł wrócić do zmaterializowanych pojęć religijnych, chyba pod warunkiem, że z dorobku cywilizacyjnego i kulturalnego ostatnich wieków kamień na kamieniu nie pozostanie. Nie licząc się z taką możliwością, można raczej przypuścić, że powoli zanikać będą i te resztki materialnych wyobrażeń religijnych, które dotąd zachowały się wśród wierzących tradycyjnie. Przyjdzie być może czas, gdy abstrakcyjność pojęć ostatecznych okaże się wystarczającą dla potrzeb człowieka. <br> Dzisiaj sytuacja daleka jest od podobnej równowagi. Jesteśmy wśród przełomu, potrzebami raczej do przeszłości należąc, możliwościami do lat przyszłych. Jesteśmy zbyt zrośnięci