samymi okrągłymi literami, nosiły datę z dwóch lat następnych i były podpisane imieniem Karol. Przewijały się w nich wylewne czułości, pełne wspomnień i miłosnego żaru. Ale ostatni list w paczce nie pochodził już od Karola. Pisany był przez kogoś innego. Nosił datę z marca ubiegłego roku. Andrzej czytał go i zapadał się w przepaść. Imię Ireny powtarzało się w liście w rozmaitych spieszczonych odmianach, zwroty były banalne i górnolotne, a równocześnie obnażały wulgarną poufałość nieznanego amanta. List kończył się słowami: "Zgubiłaś w moim łóżku bursztyny. Przypominają mi koniuszki twoich piersi. Zachowam je na pamiątkę naszych rozkosznych nocy... Twój Romeo". Któż to