podkreślał nawet efekty inscenizacyjne. Była to pierwsza inscenizacja za dyrekcji Louis Vérona, który postawił na przepych wystawień, na wykorzystanie wszystkich możliwości, jakie stwarzał ogromny zespół Opery i bogactwo zmagazynowanych dekoracji; nie szczędził na nowe nakłady, na przykład zmodernizował dla Roberta gazowe oświetlenie, po raz pierwszy użyto też tak zwanych "angielskich" zapadni.<br>Pod koniec epoki pisał o paryskiej operze znany krytyk, Philarčte Chasles: &lt;gap&gt;, lecz wówczas namiętności były prawdziwe, &lt;gap&gt;.<br>Blasku dodawał operze dobry zespół aktorski i balet ze słynną Marią Taglioni, najwybitniejszą odtwórczynią romantycznego stylu tańca. Bogactwo i oryginalność oprawy wizualnej wywoływały niezapomniane wrażenie na widzach. Warto przypomnieć często cytowany zapis z listu