landrechtu zaczyna się od obiecującej zapowiedzi: "A teraz zapamiętajmy, gdzie się ród zaczyna i gdzie on się kończy" (Nun merke we ok, war diu sibbe beginne unde war siu ende). Niestety źródło nie wymienia żadnych konkretnych krewnych poza najbliższą rodziną, opisuje natomiast przyjęty w tradycyjnej, niepiśmiennej kulturze sposób rachowania i zapamiętywania stopni pokrewieństwa.<br>Liczono nie na palcach, lecz na kolejnych stawach ręki i środkowego palca. Wspólnota krewniacza została w Sachsenspiegel przedstawiona na wzór ludzkiego ciała, w którym para rodzicielska jest głową, dzieci tej pary są szyją, a bratankowie i siostrzeńcy - barkiem. &lt;q&gt;"To jest w rodowej rachubie pierwszy stopień pokrewieństwa: dzieci brata