nr 6, czerwiec 1994, s. 26)<br>&lt;who1&gt;Monika: Długa ta lista. Skoro może być aż tyle sygnałów "wczesnego ostrzegania", łatwiej mi uwierzyć, że zapicie nie zdarza się znienacka.&lt;/&gt;<br>&lt;who3&gt;Anka: Teraz trzeba tę teoretyczną wiedzę odnieść do siebie. Pacjenci mają przypomnieć sobie ostatnie zapicie i wybrać z otrzymanej listy sygnały, które to zapicie zapowiadały. Jeśli ktoś nie miał żadnej wpadki po podjęciu abstynencji, to sprawdza, co w czasach picia działo się z nim pod koniec "suchej" przerwy. Na tej podstawie sporządza się listę swoich sygnałów ostrzegawczych.&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;Włodek: W wyniku tej pracy zaczynają być wyraźnie widoczne typowe zachowania, kiedy człowiek szykuje się do picia